🇦🇱Sarah Isufi
Jury Member / ČLAN ŽIRIJA
Poet, literary critic and sociologist. She was born in 1994. She lived before in Kavaje, Albania but she moved to Zagreb, Croatia. She is the best ranked author of Albania in Mili Dueli ever.
Commitment through Mili Dueli's mission
Zalaganje u Mili Dueli misiji
Sarah Isufi is the best placement of Albania in the history of Mili Dueli (4th place). She is a young promising artist who is a sociologist by profession. In Mili Dueli 2020, for the first time, she will be in the role of a jury – consultant, primarily engaged in selecting Albanian authors, and understanding the linguistic diversity of the Albanian language in relation to the languages of other Balkan nations. She is characterized by a strong sense of humor and positive energy.
Sarah Isufi je najbolji plasman Albanije u historiji Mili Dueli (4. mjesto). RijeÄŤ je o mladoj perspektivnoj umjetnici koja je sociolog po struci. U Mili Dueli 2020 će prvi put biti u ulozi Ĺľirija – konsultanta, prevashodno angaĹľovana za probir albanskih autora, te razumijevanje jeziÄŤke raznolikosti albanskog jezika u odnosu na jezike ostalih balkanskih naroda. Karakteriše je izraĹľen osjećaj za humor i pozitivna energija.
Poetry
Poezija
My story ain’t no story, but me
All stories begin with that little voice
in the throat, stucking like a stone,
shaking hearts and closed minds…
All stories have something to tell,
at least it’s worth to spell.
My story ain’t more enthusiastic,
nor less confused…
My story makes me die on the deepness,
and on the shores I’m still amused.
No certain destinations
can lead me somewhere.
I’m still there and there
enjoying the ugly fair.
Oh, the space, how small!
Finding myself would be hard,
even after a loud call.
Right or wrong,
weak or strong,
I’m clear about how I want to fall.
I have no story to write,
but the one in which
what I write, I want to be.
I have no more beautiful story,
but the one, in which I’m back to me…!
Tanë historitë që m’çojnë n’mue
Tanë historitë fillojnë me nj’at za të vogël,
si ujë i mekun
n’fyt ngecun.
Tanë historitë kanë diçka me thanë.
S’paku me i tregu s’ashtë fort muzg i ranë.
Historia jem s’ashtë ma e lumtun,
as ma pak konfuze…
Historia jem m’ashtë vdekje e thellësive pa kthim,
m’ashtë dhe jetë e brigjeve n’harrim.
Atje jam, atje
tue shijue të vërtetën pa atdhe.
I vogël horizonti,
sa me ma të madhen thirrje
zor me e gjet vedin.
Të drejtë,
të dobët,
të fortë,
të sigurt ku me e sfidu largësinë a detin.
Nuk kam histori me shkrue,
përpos asaj që çka shkruej, du me kenë.
Nuk kam histori ma të bukur,
përpos asaj, që m’çon n’mue,
ambël tue m’diktue folenë…!
U MOJOJ PRIÄŚI NEMA PRIÄŚE, SAMO JA
Sve priče počinju tim sićušnim glasom
u grlu, zaglavljenog poput kamena
protresenih srca, u rajsferšlusu umova…
Sve priče imaju šta da kažu,
da bi iz njih priÄŤala ÄŤarolija.
Moja priča nije više oduševljena,
a još manje zbunjena.
Moja priÄŤa tjera me da umrem u dubini mora
dok bi se zbog mene i dalje na obali zabavljala.
Nema određenih odredišta
da me negdje odvede.
Još uvijek sam i tu i tamo
uživam u ružnom sajmu nečega što ne želim kupiti.
Kako je svemir mali?!
A opet tako je teško naći sebe
čak i kad se glasno zoveš.
Ovakva ili onakva,
raščistila sam sa sobom kakva ću umrijeti. .
Vidite, nemam priÄŤu za pisanje,
već ono o ÄŤemu sam pisala – to Ĺľelim biti.
Nemam lijepe priÄŤe,