RESULTS
LITERARY CRITICISM OF JURY MEMBERS
Književna kritika (komentar) žirija na pročitane pjesme:
Nermin Delić:
EGLA XHEMALAJ – Emotivna ljubavna pjesma. Glavna sugestija je nedostatnost originalnih metafora u pjesmi. Potrebno je poraditi na tome, jer svi drugi elementi su tu.
BRADHYL MALIQI – Odlična pjesma. Ovaj autor me pozitivno iznenadio svojim napretkom u odnosu na ranije sezone. Sviđa mi se stil kojim je pjesma pisana.
ANDREAS DUSHI – Fantastična pjesma sa svim elementima savremene poezije. Pohvale za originalne metafore upotrebljene u pjesmi, stil i izrazitu kreativnost. Poentiranje je fantastično! Bravo! Oduševljen sam…
DELVINA KËRLUKU – Odlična pjesma. Volio bih da je riješena suvišnih riječi (nepotrebne zamjenice, prilozi…) i time kraća.
ALBI LUSHI – Odlična minijatura.
ERMIR NIKA – Odlična pjesma. Sjajno poentiranje!
…………………………………………………………………………………………………………………………………….
EGLA XHEMALAJ – Emotional love poem. The main suggestion is the lack of original metaphors in the poem. It needs to be worked on, because all the other elements are there.
BRADHYL MALIQI – Great poem. This author positively surprised me with his progress compared to previous seasons. I like the style in which the poem is written.
ANDREAS DUSHI – A fantastic poem with all the elements of contemporary poetry. Kudos for the original metaphors used in the poem, style and distinct creativity. The end of the poem is fantastic! Well done! I am delighted…
DELVINA KËRLUKU – Excellent poem. I would like it to be free of redundant words (unnecessary pronouns, adverbs…) and therefore shorter.
ALBI LUSHI – Excellent miniature.
ERMIR NIKA – Excellent poem. Great the end of poem!
Sarah Isufi:
EGLA XHEMALAJ: Egla is an author with personality. This poem represents passion, yet it evokes calmness. The images are vivid and sensory, and the speaker’s feelings are intense. However, I would suggest listing less things to keep the emotion constant. Keep it going, and good luck!
BARDHYL MALIQI: The metaphors in this poem are really good, Bardhyl, but not all human desires necessarily produce a good poem, as describing the physical characteristics of a woman is a topic that no longer brings interest to the reader of modern times.
ANDREAS DUSHI: I enjoyed reading your poem, Andreas. You have an artistic precision that somehow brings both the reader’s logic and emotions together. Good luck!
DELVINA KERLUKU: This is a nice letter, Delvina, but unfortunately a lukewarm poem. Emotions are stuck somewhere between the lines. I can see them, but I cannot feel them. Good luck to you!
ALBI LUSHI: Stylish and original: this is how I would describe your poem, Albi. Good job!
ERMIR NIKA: Great poem, Ermir, everything in its own place. The final stanza sums up the entire poem, with taste and delicacy. Keep it going, and good luck!
Simo Golubović:
Ovo su veoma lepe niske stihova. Ako me pamćenje dovoljno dobro služi, a mislim da jeste, prošle takmičarske sezone ponuda pesnika iz Albanije bila je za nijansu bolja, što ni na koji način ne znači da i ove sezone nisu iznedrili veoma lepe stihove. Ponegde se oseti nepotrebno mnogo reči intimnog/ličnog, a ja uvek kažem i verujem da je uvek bolje, jer će to trajati duže, kazivati svoj stav bez naglašavanja, da se pesnička niska lakše veže za čitaoce, jer se pesme i pišu radi čitalaca. Da se pišu za sebe, ne bi se objavljivale, ne bi se ni pisale. Ne bi bilo razloga za tim, ne bi bilo ni ovakvih poetskih druženja niti takmičenja.
Čestitam svim autorima na dobrim stihovima i poručujem da pokušaju malo više da se angažuju na neke druge teme, ne samo ljubavne, jer je, iako je to večita teme, ova pesnička oblast davno doživela procvat i čitalačka publika je prezasićena ovom vrstom pesničkih ostvarenja.
Želim i dalje radost stvaranja, stihovanja, druženja i svaki napredak.
…………………………………………………………………………………………………………………………………….These are very beautiful verses. If my memory serves me well enough, and I think it does, last competition season the offer of poets from Albania was slightly better, which in no way means that they did not produce very beautiful verses this season as well. In some places, one feels an unnecessary number of intimate/personal words, and I always say and believe that it is always better, because it will last longer, to express one’s position without emphasis, so that the poet’s voice is more easily connected to the readers, because the poems are written for the sake of the readers. If they were written for themselves, they would not be published, they would not even be written. There would be no reason for that, there would be no poetic gatherings or competitions like this.
I congratulate all the authors on their good verses and tell them to try a little more to engage in some other topics, not only love, because, although it is an eternal topic, this poetic field experienced a boom a long time ago and the readership is oversaturated with this type of poetic achievements.
I still wish for the joy of creating, writing poetry, socializing and any progress.
POETRY
Albanija, Roskovec
POSTAJEM TI
Večeras pošalji svoj miris, kao sunce koje je proljeće ostavilo da ga ne zaboravim.
Misli su oslobođene,
vrijeme se preklapa u ritmu koraka.
Gorčina u želudcu bi mogla da me zapali.
Čujem tvoje srce kako svira na žicama,
drhtim od ukusa tvojih usana, lutam sama
Raspadam se u kapi vode u auri tvojih očiju.
Ti se smiješ.
Trenutak o kojem sam godinama sanjala,
predviđanje koje me vraća u rajske vrtove,
tvoj glas mi uspavljuje glavu muzikom.
I obećavam da ću biti Ti do prve zore zime.
Kad te nema, čeznem da osjetim vjetar,
da se nađem u refleksu tvog pogleda,
da izmislim formulu za vrijeme koje zaboravlja da stane kad si tu.
Čeznem da te vidim svaki put kad ti lice zasvijetli.
Da ti lagano dodirnem ruke
i kažem ti da čujem još jedno srce kako kuca u meni.
Zbog tebe želim da se sjetim svih nivoa čežnje
da stvorim sestrinski svijet za nas oboje,
da pustim kišu da pada sa ludim bijesom čežnje,
da te sakrijem iza godišnjih doba,
gdje te niko ne može naći,
da uđem u tebe kad god hoću da probudim dušu,
da pišem u tebi poeziju.
Noćas si moje ponovo otkriveno ja,
ti si dah koji trese cijelo moje tijelo,
ti si slatka tečnost koja pada na moje usne,
ti si šapat koji trese moje biće.
Pa, jedva čekam prvu zimsku zoru.
Ja postajem Ti.
Translated to Bosnian by Nermin Delić
………………………………………………………..
BËHEM TI
Sonte, feks aroma jote, si dielli që la pranvera për t’mos u harruar.
Çlirohen ndërmendjet
kohët palohen pas ritmit të hapave.
Ti i fryn prushit, për t’më ndezur zjarr.
Ta dëgjoj zemrën kur luan me kordat,
drithërohem nga shija e buzëve të tua,
përhumbem vetvetishëm
thërmohem në pika uji në aurën e syve të tu.
Ti qesh.
Grimëkoha që kisha ëndërruar ndër vite,
largpamësia që më kthen në kopshtet e Edenit,
zëri yt më nanuris kokën me muzikë.
E unë deri në agun e parë të dimrit premtoj të jem Ti.
Kur s’je, përmallem të ndiej erën
të gjej veten në refleksin e vështrimit tënd,
të shpik një formulë për kohën që harron të ndalet kur je ti.
Përmallem të të shoh sa herë që fytyra të merr drita hijesh.
Të të prek duart lehtas
e të të them se dëgjoj një tjetër zemër të më trokasë së brendshmi.
Për ty dua të ngjëroj gjithë flatrat e mallit
të krijoj një simotër botë për ne të dy,
të lë shiun të bjerë me furinë e çmendur të përmalljes,
të të fsheh pas stinësh, ku askush mos të të gjejë,
të hyj në ty sa herë dua të zgjoj shpirtin,
të shkruaj brenda teje poezi.
Sonte, je vetja ime e rigjetur
je afsh që më shkund gjithë trupin,
je lëng i akthët që bie ëmbël në buzë,
je pëshpërima që më trand qenien.
E, unë s’pres dot agun e parë të dimrit.
Unë bëhem Ti.
Albanija, Sarandë
KO SI TI?!
1.
ne znam ko si ti…
ali izgleda da si ogrnuta južnim vjetrovima,
tvoje grudi imaju oblik i miris breskve,
tvoje oči su kao doline Drine,
ponekad sive, mokre od suza, mraza i magle,
putaš plava kao proljetno cvijeće,
putaš plava kao voda, kao nebo.
Eh, tvoje oči…
skrivajući se iza naočara
sa tankim, zlatnim kosturom,
misle kako su skuplje od svemira.
Tvoje oči – Missevino lirsko pomračenje.
2.
Zgodno tijelo,
neki okretni, graciozni pokreti,
lijep profil, smeđa kosa, kovrdžava,,.
drhtav glas izražajnog tona,
zavesti
da ti se čini da ti svi zavide.
i tvoji prijatelji,
studenti sigurno,
studenti, ne znam gdje…
svi oni su tvoji robovi.
Robovi tvoje ljepote,
tvog glasa
tvojih riječi.
Inače te ne bi okružili
sa toliko ljubavi i brige
progonjenu osjećanjima
kao u svađi,
pijanu.
Prilaze ti,
kao da se približavaju vatri:
kako si topla
ali ne daš im da se opeku o tebe.
Niko nema više hrabrosti,
niko nema tvoju strast u njedrima…
3.
Eh, da sam ja na njihovom mjestu…
postavio bih zamke za riječi;
ti bi bila mala Grkinja lukava,
ali ne lukavija od četrdesetogodišnjeg negativca,
koji se igra riječima kako kao ptica cvrkutom,
koji pije ljudsku dušu u čaši sa tragom usana,
svojim zavodljivim šarmom,
gorućim žeđom.
ja stvarno ne znam ko si ti,
ali si sigurno narasla kao drozd,
u kamenom selu,
u kamenoj kući,
pokrivena teškim pločicama od škriljevca.
Pametna si kao drozd,
podignuta sjemenom, u opasnosti od zamki,
zimski snijeg si na palmama.
Da mogu, pomjerio bih zemlju,
da dođem i sjednem na to mjesto,
da otkopčaš košulju,
i željno te posmatram
čarima svog ludog djetinjstva…
I da ti ljubim usne slatke, dok ne zaboli,
ali bez povrede tvog ponosa!
Translated to Bosnian by Nermin Delić
…………………………………….
CILA JE TI ?!
1.
Unë nuk e di se cila je ti…
veç dukesh se je veshur me erërat e Jugut,
gjinjtë e tu kanë formën dhe aromën e ftonjve,
sytë e tu janë si luginat e Drinos,
herë gri, plot lagështi lotësh, brymë e mjegull,
herë të blertë si grunajat e pranverës,
herë të kaltër si ujërat, si qiejt.
Eh, sytë e tu…
fshehur pas syzeve
me një skelet të hollë, të artë,
ç’u marrin mendjen çunave.
sytë e tu – eklips lirik i Misseve.
2.
Një trup i hajthshëm,
ca lëvizje të shkathëta, të hijshme,
profili bukur, flokë gështenjë, të drudhur,,.
zëri drithërues me tonin shprehës,
na joshin,
na bëjnë ziliqarë të gjithëve.
Dhe miqtë e tu,
studentë me siguri,
studentë s’di se ku…
janë skllevërit e tu.
Skllevërit e bukurisë tënde,
të zërit tënd,
të fjalëve të tua.
Ndryshe s’do të të rrethonin
me kaq dashuri dhe përkujdesje
të përhumbur në ndjenja
si në përçartje,
në dehje.
Ata të afrohen ty,
aq sa i afrohen zjarrit:
sa të ngrohen,
por të mos digjen prej tij.
Asnjeri s’ka më shumë kurajë se sa duhet,
asnjeri s’ka pasionin tënd në gji.
3.
Eh, të isha në vend të tyre…
të të ngrija kurthe për kunadhet e fjalëve,
se ti greke e vogël je vërtet dinake,
por jo më dinake se një horr dyzetvjeçar,
që loz me fjalët si t’i dojë zogu i qejfit,
që shpirtin njerëzor e pi në kupë të buzëve,
me afshin e tij tundues,
me etjen përvëluese.
Unë vërtet nuk di se cila je ti,
por me siguri ti je rritur si mëllenjat,
në një fshat të kalldrëmtë,
në një shtëpi të gurtë,
mbuluar me plloça të rënda rrase.
Tamam si mëllenjat je ti vajzë e shkathët,
rritur me çukitje farëzash në rreziqe grackash,
dëborërave të dimrit në pëllëmbëza arash.
Të mundesha do të lëvizja vendit,
të vija të ulesha në sediljen tënde,
të të shkopsitja bluzën,
të sodisja i etur
bukuritë e fshehura të vajzërisë së çmendur…
Dhe të të puthja buzët ëndshëm, gjer në dhimbje,
por pa e lënduar krenarinë tënde!
Albanija, Skhoder
ANĐEO
Život je bio pun iščupanog cvijeća koje je padalo
poput pokrova proljeća koje treba spaliti,
užareno, poput zmajeve rose umotane u kristale
skliznulo je na moju kožu preko mrtvih latica.
Tuga – pelud na krilima pčela
oplođivao je svaku palmu na kojoj je praznina
samo čekala da tu i tamo nikne
još koja klica sama od sebe.
Za mene to neće biti cvijeće,
nikakva biljka, već duge, male, ojačale kosti
sve dok ih jednom ne vidim skupljene
u punom buketu, da pobjegnu, dalje.
Ne kvari viziju, baš ne, travnjak je siromašan,
a kao kristal ili zmajevo pero, opet spreman,
da čeka cvijeće – i da mu ono dođe –
i posađeno živi na njemu.
Sada samo još Anđeo svojm velikim krilima,
sedmonebovskim, leti kroz cvijeće koje gori.
S jednog kraja vidi se polje mog života osmijehnuto,
sa slamkom među zubima,
Anđeo u krilu s mačkom koja se trlja oko njega
ljubi se sa kišom kroz koju prolaze duge
da oboje travnjak mog života.
Translated to Bosnian by Nermin Delić
…………………………………………………………..
ENXHI
Jeta e mbushur qe me lule të këputura
rënë si qefin i pranverës për t’u djegur,
përvëlimi, avull si vesë prej dragoi mbyllur në kristale
më rrëshqiste në lëkurë mbi petalet ngjyra-vdekura.
Trishtimi-polen në krahëzat e bletëve
pllenonte çdo pëllëmbë ku boshi rrinte vetëm
gati për të mbirë një tjetër filiz të vetes
edhe aty, edhe këtu e prap aty.
Për mua s’ishin lule, asfare bimë
veç eshtra të gjata, të vogla, të forta
der’ sa një ditë pashë dikë t’i mblidhte
me buqetë plot sosh iku tutje, përtej.
Mos qe vegim, por jo, tani lëndina
ishte e qashtër, si kristal a pendë dragoi
gjithçka gati, priste atë – dhe erdhi –
për t’u mbjellë me të.
Tani vetëm Enxhi ka lulet e veta
krahëgjera, shtatqiellore, plot diej që djegin diaj.
Nga një skaj shoh fushën e jetës time
i buzëqeshur, me një fije kashte mes dhëmbësh,
Enxhin në prehër me një maçok që e ledhaton
dhe pikat e shiut plot ylbere brenda
për ta mëkuar me ngjyra lëndinën e jetës time.
Albanija, Shkup
ZNAM DA SANJAŠ, (I MOLIŠ), DA BUDEMO ZAJEDNO
Da znaš, htjela sam da ti poklonim sve danas na tvoj rođendan,
Ja koja nemam ni vlast ni kraljevstvo u svojim rukama,
Sanjam da uzmem ljepote prirode, svijeta,
i položim ih pored svojih vrata, gdje sjediš i sanjaš i čekaš,
čekaš me…
Znam da sanjaš (i moliš) da budemo zajedno.
Sa mnom koja nije cvijet koji obožavaš,
(Cvijetna, čak me i ne zovu po imenu)
ali dajem ti miris proljeća (zimi, po mrazu)…
Ne znam kako da te ostavim samog, ovog dana (kada si se rodio, a kasnije se sa mnom ponovo rodio)..,
bez rukovanja, bez zagrljaja, ali na neki način plamen je upaljen,
ne gledajući u tvoje vatrene oči, koje pojačavaju moju čežnju u svakom bjekstvu…
Kako su se naši putevi razdvojili, kako su se ovi kilometri produžili, pojma nemam,
Nas nije zaustavila ni kiša, ni snijeg, ni patnja…
Muče nas godine, svijet je taj koji je stavio “šamar” ispred nas,
mi koji se smijemo zivotu, ali ne i svojoj sudbini,
Mi koji dajemo i primamo ljubav jedni od drugih
koji sadimo ljubav u svaki kut na koji kročimo.
Mi koji dajemo mir našim uznemirenim dušama i koji smo miroljubivi…?!
Ko zaustavlja naš zamah, na ovaj dan radosti, sudbina?!
rukovala bih se s tobom (da uzmem tvoju snagu),
Bili bismo žrtvom naše prorečene sudbine…
Tada bih letjela i bez krila.
Krenula bih na putovanje a ti bi otvorio vrata,
Čekao bi me, raširenih ruku, kako si to sanjao i još uvek radiš…
Znam: hodali bismo ruku pod ruku našim putem bez uskih staza,
kao more i nebo, bez obala.
Onda, ne znam ko bi se osećao ponosnijim, jedno na drugo.
Rijeka sreće bi te odnela,
i morala bih da te zovem srećom.
Dakle, pitam te, šta da ti dam bogato na ovaj dan?
Ako želiš osmijeh, sreću, radost, mir,
imam ih sve, bez ograničenja.
Tako smo daleko, osjećamo se tako bliski, rekao si mi ovo i evo uzvraćam ti.
Kako je ovaj život, daleko, daleko…
i da se toliko volimo.
I kad kažem da te volim, ti si moj život, držim te dragim i svetim,
ovi potoci riječi imaju mjehuriće suza
Nikada nisam htjela da ti poklonim suze radosnice na tvoj rođendan…
Ali, one su moje bogatstvo, one su moja pomoć tebi.
Translated to Bosnian by Nermin Delić
……………………………………………………………………..
I KNOW YOU DREAM, (AND BEG), TO BE TOGETHER
If you only knew everything, I wanted to give you today on your birthday,
I who have neither power nor kingdom in my hand,
I dream of taking the beauties of nature, the world,
and lay them next to your door, where you sit and dream, and wait,
wait for me…
I know you dream, (and beg), to be together.
With me who am not a flower, that you adore,
(Flower, they don’t even call me by name),
but I give you the scent of spring (in winter, in frost) …
I don’t know how to leave you alone, this day (when you were born, and rebirthed me later)..,
without shaking your hand, without hugging you, but in a way the flame is lit,
without looking into your fiery eyes, which increase my yearning in every escape…
How were these roads parted, how were these kilometers made longer, I have no clue,
For us, neither rain, nor snow, nor suffering stopped us…
It’s the years that weigh us down, it’s the world that has put the “slap” in front of us,
we who laugh at life, but not at our fate,
We who give and receive love from each other
who plant love in every corner we step on.
We who grant peace to our troubled souls and who are peace lovers…?!
Who stops our momentum, on this day of joy, fate?!
I would shake your hand (to take your strength),
We would fall prey to our foretold fate…
Then, I would fly even without wings.
I would make the travel and you would open the door,
You would wait for me, open arms, as you dreamed and still do…
I know: we would walk hand in hand on our path with no narrow trails,
like the sea and the sky, without coasts.
Then, I don’t know who would feel prouder, with each other.
A river of happiness would sweep you away,
and I would have to call you fortune.
So, I ask you, what can I give to you fortune, on this cue day?
If you want smile, happiness, joy, peace,
have them all, without restraint.
We are so far, we feel so close, you told me this and I will say it back.
How did this life, far, far away..,
and to love each other so much.
And when I say that I love you, you’re my life, I hold you dear and holy,
these rivulets of words have bubbles of tears
I never wanted to bestow happy tears to you on your birthday…
But, this my fortune, this is my succor.
……………………………………………………………………………………………
E DI QË ËNDËRRON, (DHE PËRGJËROHESH), TË JEMI BASHKË
Sikur ta dije çdo të doja të të dhuroja sot në ditëlindjen tënde,
unë që s’kam në dorë as fuqinë, as mbretërinë,
tek ëndërroj të marr bukuritë e natyrës, botës,
e t’i shtroja pranë derës tënde, ku ulesh e thur ëndrra, e pret,
e më pret…
E di që ëndërron, (dhe përgjërohesh), të jemi bashkë.
Me mua që s’jam lule, që ti adhuron,
(lule, as emrin s’ma thonë),
por të sjell aromë pranvere (në dimër, në acar)…
Nuk e di si të lë vetëm, këtë ditë (kur ti linde, e mua vonë më rilinde)..,
pa ta shtrënguar dorën, pa të përqafuar, ashtu siç ndizet flaka,
pa të shikuar në sytë e tu të zjarrtë, që më shtojnë mall në çdo ikje…
Si u ndanë këto rrugë, si u zgjatën kilometrat, nuk e di,
Për ne që s’na ndalte as shi, as borë, as suferinë…
Janë vitet që na rëndojnë hapin, është bota që na ka vënë para nesh “shuplakën”,
ne që qeshemi me jetën, e jo me fatin.
Ne që japim e marrim dashuri nga njëri – tjetri
e mbjellim dashurinë në çdo cep që shkelim.
Ne që i falim paqe shpirtrave tanë të trazuar dhe që jemi paqedashës..?!
Kush na e ndal hapin, në këtë ditë gëzimi, fati?!
Të të shtrëngoja dorën (të marr forcën tënde),
t’i biem fatit tonë të parathënë…
Atëherë, do të fluturoja me dhe pa flatra.
Do të merrja rrugë e ti derë çelë, do të më prisje,
krahë hapur, ashtu siç ke ëndërruar e ëndërron…
E di: për dore do të ecnim rrugëve tona pa shtigje,
si deti e qielli, pa brigje.
Pastaj, nuk e di se kush do të ndjehej më krenar, me njëri – tjetrin.
Ty një lumë – lumturie do të rrëmbente,
e mua më mbetet të të quaj pasuri.
Pra, po të pyes ç’mund t’i fal pasurisë, në këtë ditë me shenjë?
Nëse do buzëqeshjen, lumturinë, harenë, paqen,
të gjitha merri pa yjem.
Jemi aq larg, e ndjehemi aq pranë, këtë ma ke thënë e ta them.
Si u bë kjo jetë, larg, larg..,
e të duhemi kaq shumë.
Dhe kur e them se të dua, të kam jetë, të kam të shtrenjtë e të shenjtë,
këto rrëke fjalësh kanë bulë lotësh.
Kurrë nuk kisha dashtë të të fal lum-lotësh, në ditëlindjen tënde…
Por, kjo pasuria ime, ky është ngushëllimi im.
Albanija, Tirana
SVETAC LJUBAVI
Svetac je volio njenu svetost vertikalnim osjećajima,
koja su probila njegovu svetost duž horizontalne osovine srca, sve dok ga nisu zaboljela
i prsa mu srušila. Ni jauknuo nisi, Sveče ljubavi!
Translated to Bosnian by Nermin Delić
…………………………………..
SHËN DASHURONTE
Shën dashuronte shenjtëri e saj me ndjenja vertikale,
që shponin shenjtërinë e tij bash në boshtin e zemrës horizontal, gjer sa t’i dhembë
e gjoksin t’ia shembë. Ai nuk rënkonte, Shën dashuronte!
Albanija, Tirana
GRAĐA DRVETA
Svake noći spavam na usamljenim stablima
sa granama izloženim prolaznoj kiši,
ravnodušan prema buci šume, uveče
ptice pjevaju i nešto mi viču.
Bojim se da jednog dana neću biti čudan,
da ću nestati teški kamioni polarne zime u meni,
i snježni jeleni na mojim putevima, reći će da je sve prošlo,
samo će na stablu opet nicati ljudi.
Translated to Bosnian by Nermin Delić
………………………………………………………………
DRURËT
Çdonatëshohnëëndërrdrurëtëvetmuar
me degëtrëgjuarprejshirashtëpërkohshëm,
indiferentëngazhurma e pyjeve, dihasin
kurmbrëmjevebritmëniambysintrumcakët.
Druaj se njëditë do ta humbasligshtkëtë trill,
grishurngaretë e rënduaratëdimrit polar
drerët e dëborës, dënesinheshturudhëvepaskaj
larguartrisht, prehjessëgurtëprejnjeriu.