Mili Dueli je najpopularniji online balkanski kontest poezije sa sjedištem u bh gradu Jajcu. Kontest je osmišljen i inspirisan idejom Nermina Delića. Kontest se sastoji od pet krugova. Četvrti, pretposljednji, krug se tradicionalno naziva i Polufinale.
MIMOZA REXHVELAJ 1981 ALB Shkoder
Mentor: Sarah Isufi
Shpirti memec
Mes dallgëve të zemëruara,
pluskoj në dhimbjen e shtrydhur,
që plagosur nga një heshtë,
e pluhurosur buzëqesh.
Më ndjekin klithma të mbytura.
Me sytë xixëllonjës, jam pa shpresë.
Vë kujën ky shpirt memec.
Si ganxhë, nën rërë
gërmoj prushin përvëlues.
Puhitë zgjatin dallgët,
të mbjellin një lule të bardhë.
Por s’ka jetë ky shpirt memec.
Aroma e detit më deh.
Heshturazi dëgjoj,
zgjimin e shpirtit memec.
——————————–
GLUPI DUH
Međ’ bijesnim valovima,
Stišćem već stisnutu bol,
ranjenu kopljem,
zatrpanu u pijesku, smiješi mi se.
Zagušeni krik me prati,
i, zvjezdanim očima,
beznadno stojim.
Rovim kao privjesak,
gorući jantar ispod pepela,
dok vjetrić širi valove,
bijeli cvijet za sadnju.
Ali, ovaj glupi duh nema entitet.
Miris mora me opija.
Tiho čujem,
buđenje
glupog duha.
——————————–
Dumb spirit
Among the angry waves,
I press the squeezed pain,
injured by a lance,
covered in sand, it smiles.
Strangled screech follows me,
and, with starry eyes,
hopeless I stand.
I digg as a pendant,
the burning amber under the ashes,
while the breezes extend the waves,
a white flower to plant.
But, oh, this dumb spirit has no entity.
The sea smell intoxicates me.
Silently I hear,
the awakening
of the dumb spirit.
______________________________
Your biography
I am Mimoza Rexhvelaj. I was born in Fier and grown up in Malesi e Madhe.
I have studied for ” Albanian Language and Literature” at the Luigj Gurakuqi University, Shkoder, so I am a language master. I graduated MSc in Ethnoculture and continue my studies in Law at the University of Tirana, I am in my third year. Actually, I am working as a teacher in the 9-year school “Linaj”.
A list of published book:
I have pubblished four books of poetry, a literary study on the poetry of the diaspora and one book translated into Montenegrin :
1. Dashur,i ti je mekati im (Love, you are my sin)
2. Fshima Lotin (Dry my Tears)
3. Jepi fjales kohe (Give the Word its Time).
4. Vrap i Çmendur (Furious Run)
5. Veshtrim mbi poezine e diaspores (Overview of diaspora poetry, literary study)
6. Dhe Dashuri Qofsh ! ( And be love )
I have in hand a volume that is currently another good surprise.
I love pubblishing because I believe that a living piece of life that does not never ceases.
I do not know what to say more about my self, poetry says what my soul has.
I adore poetry, it’s my life, my breath and my soul.That’s me as told to, neither more nor less, once bubbles – once river.
Your opinion about our contest – Mili Dueli?
Mille duel a very interesting and unique festival of its kind. Happy to be a part of and appreciated by the reader who crosses the borders of my country. I wish success to all the organizational group and all competitors. The beautiful language of the soul united us in the great feast of poetry.
Do you expect to win the contest?
YES
MITE TABAKU 1991 ALB Lushnje
Mentor: Sarah Isufi
Pjella e një mitre shterpë
Unë linda nga mitra shterpë e jetës,
Ushqyer me gjinjtë e shteruar të fatit,
Përkundur në prehrin e thatë të shpresës.
Unë, një shpirt i krellur mbi një depo eshtrash,
alkoolizuar nga zhgënjimi.
Nëpër errësirën e kujtesës,
ha mbeturinat e brendshme të unit tim,
dhe në sofrën kërthizore të kufomës sime, përgjakem.
Mendime të çartuara
trokasin
si çakenj të tërbuar.
Por unë,
e shpërfytyruar,
arnos me pe të pikëllimit
ekzistencën time të shqepur…
Unë linda nga një mitër shterpë!
————————————————
LEGLO NEPLODNE MATERNICE
Rođena sam iz neplodne maternice života,
hranjene isušenim grudima sudbine,
zapletena u suho krilo nade.
Ja, luda duša
u skladištu kostiju,
opijena razočarenjima.
Međ’ tminom mog sjećanja,
smeće svog bića,
ja jedem.
I, u donjem mahagoniju mog leša,
ja krvarim.
Misli kucaju poput bijesnih šakala.
Ali ja,
unakažena,
zakrpljena nitima tuge,
moje rastrgano postojanje.
Rođena sam iz neplodne maternice…
————————————————
The litter of a barren uterus
I was born from the barren uterus of life,
fed by drained breasts of destiny,
dandled in dried lap of hope.
Me, a mad soul
in a storehouse of bones,
intoxicated in disappointments.
Among the darkness of my memory,
the rubbish of my being,
I eat.
And, in the bottoming mahogany of my corpse,
I bleed.
Thoughts knock like furious jackals.
But me,
disfigured,
patch with the thread of sorrow,
my torn existence.
I was born from a barren uterus…
_______________________________
Your biography
Lushnje është qyteti në të cilin unë kam lindur e jam rritur derisa fillova studimet e larta dhe pasandaj u shkëputa për tu shpërngulur përkohsisht në kryeqytet, Tiranë.
Atje kam kryer studimet per Shkenca Politike plus specializimin po në të njëjtin profil.
Aktualisht jetoj jashtë Shqipërisë (Itali) dhe nuk jam në mardhenie pune teksa i dedikohem me kohë të plotë përkujdesjes së një engjëlli të vogël, tim biri.
Vite më parë kam qenë pjesë e iniciativave të ndryshme bamirësie të krijuara e drejtuara nga shoqata të huaja në vendin tim. E citoj si aktivitet sepse përfshirja në to më ka ndryshuar dhe rritur. Sikunder dhe doja ta lidhja me pjesën se çfarë na bën apo se çfarë kemi secili prej nesh të ndryshëm nga tjetri.
Nuk është aq konturi fizik që na dhurohet me ardhjen tonë kësaj Bote sesa dimensioni mendo-shpirtëror.
Është pikërisht cilësia e çka ne zotërojmë në këto dy fusha që bën dallueshmërin thelbësore të gjithësecilit prej nesh nga njeri- tjetri.
E në këtë pikë, ndonëse s’para më pëlqejnë krahasimet dhe sado absurde ju tingëlloft, unë nuk kam kurrgja e njëkohsisht gjithçka që mbën t’ndryshme prej kujdo krijese, frymore qoftë kjo e fundit a jo.
A list of published book:
Your opinion about our contest – Mili Dueli?
Për një krijesë kaq të qëlluar, mirëorganizuar, transparente dhe të veçantë në misionin e vet nuk mundesh të gjesh dot fjalët e duhura për një opinion të denjë në lartësinë e këtij konteksti.
Personalisht, nga mundesia në konkurrimin fillestar deri më sot, pikërisht në çastin që po përpiqem të thur përgjigjen më të plotë të mundshme, mund të konfirmoj se pjesmarrja në një iniciativë të tillë si kjo ka bërë të çelin gonxhe kënaqësi, shprese e vlersimi për Unin tim, ka mbjellë jetë aty ku thuajse kundërmonte veçse era fund.
Është një rrëfim i pastër pa ekzagjerime dhe pa dash me ju mbërthy me do gërma të miat.
Thjesht, ma ka enda , të kujtohem mes jush, e vërtetë e kaq.
Marrë shkas t’iu falenderoj për mundesine dhe vlersimet e deritanishme.
Me respekt Mite Tabaku.
Do you expect to win the contest?
NO
ALBAN TUFA 1992 ALB Peshkopia
Mentor: Sarah Isufi
KTHIMI
Kthimet, këto mundësi për t’i ribërë gjërat, e dashur,
ndodhin vetëm për të gjetur paqen.
Ne e dimë se një mundësi e dytë
është rruga ku nis pendimi,
pas pendimit lind zhgënjimi,
e kështu me radhë
duke përmbyllur një rreth kthimi.
Kthimet, sidomos kthimet e befta
ndodhin për shkak të harresës
për të marrë çelësin,
për të parë detajet e një fotoje,
për t’i nisur gjërat me emrin e Zotit.
Ndërsa disa kthime të detyrojnë
për të marrë shijen e ditës së djeshme,
si bleta që kthehet çdo ditë
në të njëjtën tokë, në të njëjtën lule,
si njeriu në shtëpinë e vjetër
për të përtërirë disa kujtime.
Kështu unë kthehem te ti çdo mbrëmje
duke zbutur të gjitha konfliktet me botën
siç i zbut rrobat e bardha në ujë
dhe koret e bukës në qumësht.
Nuk lodhem duke u kthyer te ti
siç nuk lodhet nata duke iu kthyer ditës,
qetë, pa kurrfarë metafore.
Ti je ditënata ime që më përkufizon
duke ripërkufizuar nga pak botën, nga pak veten.
Kthimet janë të thjeshta, e dashur,
janë detyrimi më i bukur që duhet të përmbushim.
Ti e di, të lexohet në ballë sa herë më thua:
duhet të kthehesh shpejt sot.
Kaq mjafton për kuptuar se më do
pa bujë dhe pa fjalë patetike.
Të dy e dimë se po piqemi,
prandaj në vend se të thuash që të dua,
më shkruan: A po kthehesh?
Kam bindjen se veç ujit, edhe kuptimet marrin formë,
atë formën e botëve tona prej ikjesh dhe kthimesh.
Ti ia di hilet kthimit,
prandaj çdoherë nuk harron të më shkruash: Po kthehem.
—————————————————————————-
POVRATAK
Vraćanjem, ova prilika da ponovim stvari, draga,
javlja se samo da bi se pronašao mir.
Znamo da je druga šansa
put ka pokajanju,
nakon pokajanja dolazi razočaranje,
i tako dalje
– zaključimo da je to začarani krug.
Povratak, posebno iznenadni povratak,
nastaje uslijed zaborava
da uzmeš ključ,
da vidiš detalje fotografije,
započeš stvari u ime Boga.
Dok neki vraćaju silu
da se okusi juče,
poput pčele koja se vraća svaki dan
istom tlu, istom cvijetu,
poput čovjeka u staroj kući
da se obnove neka sjećanja.
Tako ti se vraćam svake večeri
ublažavajući sve naše sukobe sa svijetom
dok ti namačeš bijelu odjeću u vodi
i kori hljeba u mlijeku.
Ne umori me povratak tebi
koliko se noć mori vraćajući se danu
opet tiho, bez ikakve metafore.
Ti i jesi moj dan koji me definira
a redefinira svijet i sebe malo.
Povratak je jednostavan, draga,
to je najljepša obaveza koju moramo ispuniti.
Znaš, svaki put kad mi kažeš ko da mi pišeš po čelu:
trebao bi se vratiti čim prije danas!
Meni je to dovoljno da shvatim da me voliš
bez buke i bez patetičnih riječi.
Oboje znamo da ovo naše postaje veliko,
pa umjesto da kažeš da me voliš,
napiši mi: Dolaziš li?
Uvjeren sam da kao i voda i značenja imaju svoj oblik,
formu naših svjetova bijega i povratka.
Znaš već te trikove povratka,
zato nikad ne zaboravi da mi pišeš: Vraćam ti se.
—————————————————————————-
COMING BACK
Coming back, this opportunity to do things again, darling,
occurs only to find peace.
We know that a second chance
is the way to repentance,
after repentance comes disappointment,
and so on
concluding a returning circle.
Coming back, especially sudden coming back,
occurs due to forgetfulness
to get the key,
to see the details of a photo,
to start things in the name of God.
While some returns force
to get the taste of yesterday,
like the bee that returns every day
in the same soil, in the same flower,
like the man in the old house
to renew some memories.
So I come back to you every night
mitigating all conflicts with the world
as he soaks white clothes in water
and bread crusts in milk.
I don’t get tired of coming back to you
as the night does not get tired returning to the day,
quiet, without any metaphor.
You are my day that defines me
redefining the world a little, the self a little.
Coming back is simple, darling,
it’s the most beautiful obligation we have to fulfill.
You know, written on the forehead every time you tell me:
you should be back soon today.
That’s enough to understand that you love me
without noise and without pathetic words.
We both know we’re growing,
so instead of saying I love you,
you write to me: Are you coming?
I am convinced that in addition to water, meanings also take shape,
that form of our worlds of escapes and returns.
You know the tricks of returning,
therefore you never forget to write to me: I am coming back.
______________________________________________
Your biography
Alban Tufa was born on March 24, 1992 in the village of Sohodoll, Dibër. He completed his primary education in his native village, and his secondary education at the “Gjergj Kastrioti” Gymnasium in Kastriot, Dibër. He completed his bachelor studies in Communication Sciences and his master studies in Journalism at the College “Bedër” University. During this time he has been engaged in critical writing and reporting on culture, literature and social life. At the same time he is involved in literary circles with various creative writings in prose and poetry, participating in various trainings, debates and competitions, where he counts several national and regional awards. Since graduation he has been employed full time as a lecturer assistant at the Department of Communication Sciences at the University College “Bedër”.
A list of published book:
Sabath, poetry collection, angology (2014)
E bukura në shpirt dhe në jetë, poetry collection, antology (2016)
Mure qe bien, mure që ngrihen, short story collection, antology (2016)
Një mbrëmje si mbrëmë, poetry collection (2020)
Your opinion about our contest – Mili Dueli?
A great contest.
Do you expect to win the contest?
YES
FLOGERTA KRYPI 1993 ALB Tirana
Mentor: Sarah Isufi
***
Vendosa të bëhem Zot
Shkula një brinjë nga shtylla kurrizore
Rropa lëkurën e zhubrosur nga dielli
Pikat e gjakut me penë i mblodha
Thashë të sjell në jetë të vdekurit.
Me ta mund të isha dhe memece
Kuptonin çdo gjuhë që shkruaja
Tinguj dhimbje jo nuk ndjenin
Me pëlhur kockash yjet qepnin.
Vendosa dhe unë të jem Zot
Fundja isha krijuese mjaftueshëm
Shkula dhëmbët, dogja flokët
Me venat e mia një portret thura
Nuk lashë ind pa çrrënjosur
Po sërish shpirtin dot se mbusha.
Sërish zbrastësi në thellësi të palcës
Nga kocka nuk paska lindur kurrë grua.
Vendosa të jem dhe unë Zot
Zhgarravita gjashtë ditë në errësirë
Nuk lashë por pa ngjyrosur
Sërish nuk isha e lirë
Asgjë nuk lindte si feniks
Veç qymyr nën tokë groposur
Gjeja në pusin e mishit tim.
Vendosa të vdes si njeri
Fundja Zoti është matematikë
I vetmi numër infinit
Që lindi nga vdekja
E vdiq në lindje
Për një çast, me një frymë
Tani është ai njeri
Kurse unë brinjë e shkulur
Ndaj hesht, fli
Është vonë,
Nga vetmia nuk lind dashuri.
—————————————–
***
Odlučila sam postati Bog
Iščupala sam rebro iz kičme
Oljuštila sam kožu naboranu suncem
Kapi krvi prikupila sam olovkom
Odlučila sam mrtve oživjeti.
Mogla bih ispasti i glupa prema njima
Ali oni bi razumjeli svaki jezik koji bih napisala
Sve zvukove bola koje nisu mogli osjetiti dotada.
Sašila sam zvijezde s tkaninom od kostiju.
Odlučila sam i ja biti Bog
Napokon, bila sam dovoljno kreativna
Stisnula sam zube, spalila svoju kosu
Venama počela plesti portret
Sva tkiva sam čupala
Ali ipak nisam mogao ispuniti dušu.
Opet praznine u dubini njene srži –
Žena se nikada nije rodila iz kosti.
Odlučila sam i ja biti Bog
Grebala sam šest dana u mraku
I nisam stala, ali bez staha
Opet nisam mogla biti slobodna.
Ništa se nije rodilo kao feniks.
Pod zemljom sada leži zakopan samo ugalj
Ali sam ga našla i u izvoru svog tijela.
Odlučila sam i ja umrijeti kao čovjek
Ipak je Bog matematika
Jedini beskonačni broj
Rođen je iz smrti
Umro je na Istoku
Na trenutak, u samo jednom dahu
Sad – On je muškarac.
A ja, iščupano rebro
U prijevodu samo tišina, odrijemana
Je li mi kasno,
Jer ljubav nije rodila usamljenost.
—————————————–
***
I decided to become God
I plucked a rib from the spine
I peeled the sun-wrinkled skin
I collected the drops of blood with a pen
I decided to bring the dead to life.
I could be dumb with them
They understood every language I wrote
Pain sounds they could not feel
I sewed the stars with fabric bones.
I decided to be God too
After all, I was creative enough
I gritted my teeth, burned my hair
With my veins knit a portrait
I left no tissue without uprooting
But still I could not fill my soul.
Again gaps in the depth of the marrow
A woman has never been born from bone.
I decided to be God too
I scratched for six days in the dark
I did not leave but without coloring
Again I was not free
Nothing was born like a phoenix
Only coal buried underground
I found in the well of my flesh.
I decided to die as a human being
After all God is mathematics
The only infinite number
That was born from death
He died in the east
For a moment, in one breath
Now he is a man
And I, an uprooted rib
So silence, take a nap
Is it late,
Love does not give birth to loneliness.
__________________________________
Your biography
Flogerta Krypi is born in a small village of Tirana, in 14 July 1993. She is the first born of a family with five kids. Her father is a police officer and her mother a dressmaker. When she was seven years old her family moved in Tirana, where she got educated. Her connection with literature started since she was a kid. She wrote her first poem eleven years old and never stopped writing, even though she has finished her studies in Finance Accounting.
She is the Executive Director of the NGO “I choose to change the world”, which has organized many literature projects. She found two book clubs, “New Pen”, who supports new writers in Albania and “The Republic of Books”, where she gives reviews for books she reads. She can speak fluently English, German, Spanish, Italian and some Turkish.
She started with publishing in a small publishing house a collection of poems “Waiting for you” which she wrote during nine years and after a year she published her first novel “The tracks of the nameless shadow”. The novel got positive reviews from the critics and was well accepted among readers. In a few months she published her second novel “A promise in the last kiss”, a romance. In 2015 she published the sequel of her first novel “A promise carved into the sky”.
After facing a lot of problems because of denouncing corruption she decided to move in Germany, when she currently living. For three years she never stopped writing and in the Book Fair 2018 after an agreement with Argeta Publishing House she published her new book with two short novels called “Everything around nothing”. Her work got awarded from the Association of Publishers in Albania, when she took the Encouragement Price for New Writers with the motivation “For her originality in the description of humanity”. Now she is working with her next book “Arthropods”, a book with three short novels; the spider, The Hospital 256, a post office for death.
In January 2020 she was chosen “Person of the year” for 2019 in Albania from Radio Travel for her project of donating books to primary and high schools. She has reconstructed eleven school libraries since 2015 with her personal funds.
A list of published book:
Poetry collection: Waiting for you 2013
Novels:
1. The paths of an unnamed shadows – 2013
2. A promise in the last kiss – 2014
3. A promise carved in the skies – 2015
4. Everything around nothing – Novel Collection – 2018
5. The Arthropods – 2020 – Novel Collection
Your opinion about our contest – Mili Dueli?
Thankful to be part of it.
Do you expect to win the contest?
YES
ISABELA TAFILI 1994 ALB Tirana
Mentor: Sarah Isufi
Burri dhe pylli
Djali lindi pak hapa larg pyllit,
Dhe nëtëve me erë
E përkundtte në gjumë fëshfërima e gjetheve
Ndaj e shponte në gjoks zhurma e drurëve të prerë.
Dhe degët e panë të rritej i fortë,
Nën peshën e tij kërcisnin çdo herë
Po kurrë nuk u thyen ta hedhin në tokë,
Kurrë nuk e tradhëtuan ta dorëzonin në erë.
Djali lindi pak hapa larg pyllit,
Ia njohu çdo shteg, çdo gur e çdo trung,
Ne lëvoren e bredhit gdhendi dikur emrin,
Nga poshtë degëve të tij njohu blunë e pafund.
Kur dimri sillte thëllim dhe dëborë,
Zjarrin digjte djali me trupat e pemëve
Se drurët jepnin nga një krah edhe kembë
për t’ia ngrohur zemrën.
Pastaj një ditë nuk pati më pemë,
Kamionët zbarkuan dhe sharrat thërritën,
Gjithë pyllin vërshuan, e shembën, e prenë,
gjithë pyllin e shitën.
Dhe burri që dikur ishte djalë,
Tha me vështrimin fikur në të zbehtën blu,
“E dija që do vlente një thesar,
Kam lindur pak hapa prej këtu”.
—————————————————
ČOVJEK I ŠUMA
Dječak je rođen na nekoliko koraka od šume.
U vjetrovitim noćima
Šuštanje lišća, omekšalo ga je u snu,
I zvuk posječenog drveća probio mu je prsa.
Te su ga grane s godinama vidjele kako jača,
Pod njegovom težinom pucale su svaki put,
Ali nikada se nisu slomile da ga bace na zemlju.
Nikada nisu izdale, predajući ga vjetru.
Dječak je rođen na nekoliko koraka od šume.
Znao je svaki put, svaki kamen, svaki krik.
Na ljusci jele jednom je urezao svoje ime
I ispod tih grana slikao je beskrajno nebo.
Kad je zima donijela led i snijeg,
Vatra je grijala dječaka šumskim tijelima
Jer drveće je dalo ruke i noge
da on zadrži toplinu na svojoj duši.
A onda, jednog dana više nije bilo drveća.
Kamioni su slijetali, a pilane brujale.
Cijela šuma je napadnuta, srušena,
smanjena.
Šuma je prodata i iscrpljena.
A čovjek koji je nekada bio dječak,
rekao je blijedim pogledom u blijeda nebesa,
„Znao sam da će ova šuma vrijediti blaga,
Rođen sam nekoliko koraka odavde “.
—————————————————
The man and the forest
The boy was born a few steps away from the forest,
On the windy nights
the rustle of the leaves, softened him into sleep,
And the sound of cut trees pierced his chest.
Those branches saw him grow strong with the years,
Under his weight they crackled every time,
But they never broke to throw him on the ground.
They never betrayed, by consigning him to the wind.
The boy was born a few steps away from the forest.
He knew each path, each stone, each cry,
On the husk of the fir-tree he once engraved his name
From beneath its branches he pictured the endless sky.
When winter brought ice and snow,
Fire ignited the boy with the forest bodies
Because the trees gave their arms and legs
to keep the warmness on his soul.
Then one day there were no more trees
Trucks landed and sawmills screamed
The whole forest was invaded, demolished,
cut down,
The forest was sold and depleted.
And the man who was once a boy,
said with his look turned off in the pale blue sphere,
“I knew this forest would worth a treasure,
I was born a few steps from here”.
_________________________________________
Your biography
I was born on 25 march 1994 and grew up in Gjirokaster, a small city in the southern Albania. I completed my bachelor and master studies in the University of Tirana, Faculty of Law. For the last four years I have been working as a practising lawyer in Tirana, and consider myself lucky to be able to work on a profession for which I have great passion. Literature is a great love of mine, I grew up as an only child and books took a lot of my time, and gave beauty to my childhood. Although I haven’t followed a career in writing, it brings me great pleasure to put my thoughts, feelings and perceptions together on the page, and hope that someday I will be able to write something meaningful, that lives the people reading the same special feeling I got from reading the poems and books that marked my young years. My thought on literature is that it has the power to inspire the reader about real problems, and real beauty, and if it is written and read right it gives sparks to the thoughts and feelings that ignite change. As long as people write their voices cannot be silenced, and the spark will always be there ready to change hearts.
A list of published book: –
Your opinion about our contest – Mili Dueli?
Historically the Balkans have been an incubator of war, and there has been a lot of hate between its people (even though so similar to each other in culture and problems). Through the years this hate has lost us so much more that it ever could gain us. This contest is a good place to show that our spirits are not different, that we can enjoy the good, and the special that we can bring into each others lives, even through the simple act of getting together and sharing poetry.
Do you expect to win the contest?
NO
FJODOR QORRI 1996 ALB Lushnje
Mentor: Sarah Isufi
SHPRESAT, NË TRËNDAFILA VARUR.
Në një ulluk të mbrëmjes lundron një trishtim,
Mjegulla rojtare patrullon mbi luginë,
Brezi ynë endet rrugëve anë e mbanë,
Hena si elektrik, mjegullën pak e çan.
Gjurmët tona ujrave, të zhdukura pa lënë shenjim,
Pilivesa të zbehta ne ishim
Si qytete nën mjegull, të humbur.
Shpresat tona si verore, varur trëndafilave,
Sytë tanë mbetën qiejve, trupat tane shtigjeve,
por prapë kurrkund,
Copëza anijesh brigjeve pa fund.
Shpirtra shtegtarë ishim,
Pa drejtim për kthimin.
Në autobuzë netësh, udhëtarë bashkë me ëndrrat,
Do zbresim aty ku të na zërë agimi,
Ne do të presim
Mos ndonjë tufë dallëndyshesh sjell shpresat këtu.
Mbrëmja erdhi, por asnjë rikthim
Mjegullat e humbjes patrullojnë mbi luginë,
Ulluqet e mbrëmjes pikonin trishtim.
————————————————————–
NADE, NA RUŽE OBJEŠENE
U oluku večeri slijeva se tuga,
Čuvar magla patrolira dolinom,
Naša generacija luta ulicama,
Mjesec kao baklja, kroz maglu se probija.
Naši tragovi na vodi, nestaju bez znaka
Bili smo mršavi, blijedi vilini konjici,
Kao gradovi pod maglom, izgubljeni.
Naše nade kao ljetne narukvice, obješene su na ružama,
Naše su oči uprte ostale u nebesa, naša su tijela na stazama,
Ali još uvijek nigdje,
Kao komadi brodova na nepreglednim obalama.
Mi smo bili duše selice,
Bez pravca za povratke kući.
U noćnim autobusima putnici snivaju,
Zaustavit ćemo se u zoru,
Čekat ćemo
Možda jato lastavica donese ovamo nade.
Nema povratka jer je došlo veče
Magle gubitaka patroliraju dolinom,
Ipak, večernji oluci
iskapavaju tugu napolje.
————————————————————-
HOPES, ON ROSES HANGED
In a gutter of the evening a sadness sails,
The guardian fog patrols the valley,
Our generation wanders on the streets,
The moon as a torch, through the fog pierces.
Our traces on the waters, gone without a sign
We were some skinny, pale dragonflies,
Like cities under mists, lost.
Our hopes as summer bangles, on roses hanged,
Our eyes remained on the heavens, our bodies on the paths,
but still nowhere,
Pieces of ships on endless shores.
We were migratory souls,
No direction to return home.
On night buses, passengers along the dreams,
We will stop at dawn,
We will wait
Maybe a swallows flock brings here the hopes.
No return as the evening came
The mists of loss patrol the valley,
Still, the evening gutters
were dripping sadness away.
__________________________________
Your biography
My name is Fjodor Qorri.
I am 25 years old, born in Lushnje and currently living in Tirana.
I work at Trauma Hospital as Operation Room Assistant in Emergency Service.
I have a degree as Senior Laboratory Technician and now I am studying Dentistry, in the first year.
I like a lot to hike and wander and also read a lot of books. I like the music very much, especially Jazz, soul and classic music.
We, poeple are all different, but I can differentiate my self only when I say that I love poetry very much, because nowadays not many like the poetry.
A list of published book:
I have only “published” one book for my closed friends, just a few copies, if this is called publishing.
1.To wait the departures (Të presësh ikjet), 2019
Your opinion about our contest – Mili Dueli?
Mili Dueli is a contest that promotes the poetry and also the new poets. It is a good way to acknowledge that what you are writing is good and this serves as a incentive to write more ( this is the reason why I entered this contest, to know what I was writing was really worth as I thought), and also some other poets to improve themselves.
Exchanging ways of poetry’s writing is also a good thing we can profit from this contest, and as I think that poems are words of our subconscious, to learn what is really in poet’s minda and hearts.
Mili Dueli is the contest that poetry needs, because as in every contest, a contestant can only profit and to become better.
Do you expect to win the contest?
YES
More about organization of the Semi-Final round (4th Round):