Christos Tsialis – Volimo se ponovo svjedočenjem preživjelih (Mili Dueli 2023 – Grand Final)

VOLIMO SE PONOVO SVJEDOČENJEM PREŽIVJELIH
(poem by Christos R. Tsiailis)
(translation: Nermin Delić)
———————————————————-

Stani pred mene i pogledaj me.
Podijelimo kuću na dva dijela.
Uzmi komad koji volim.
Ja ću uzeti sobe sa tvojim stvarima

Ako uđeš unutra, zabit ću ti nož u ruku dok krv ne kapne.
Kada napadnem, grizni me jako za noge i leđa dok ne zacvilim kao žrtva rata.
Gurni me tako jako da kad izađem da padnem na sve četiri,
dok ti pokazujem svoj bijes iako je moć nadmoćna i za moju veličinu.

Jednog dana ja ću biti David, a ti ćeš biti Golijat
i bez prestanka ću siktati i bacati kamenje.
Jednog dana ću biti Golijat i samo ću u očima
samo da vidim u tvom pogledu vidjeti tvoju mrsku satisfakciju zbog mog poraza
ovo zadovoljstvo zbog dominacije koju imaš, što me uvijek uzbudi

Kada budeš u bolovima, skaradno ćeš cviliti.
Ja kad plačem, tad zalupim vrata u lice,
da osjetim taj divlji prezir

Zagrli me usred noći, ako se probudim, pljunut ću te i otići u neku drugu sobu.
pustit ću te da gladuješ dva dana, u međuvremenu, pričati ti o egzotičnim kuhinjama.

Ne plaćaš struju već pet mjeseci, a ja sam u mraku
– “Bojim se” – uzdahnem
“to je najrealniji osjećaj”, kažeš, “najbliži osjećaj nama”.

Okrenem se leđima i naslonim čelo na zid.
pretvaram se da plačem,
pretvaraš se da me tješiš.

Sakrij mi flaše da ne pijem viski
sve dok uveče znoj ne zamrlja čaršafe i poplavi pod.

Stojim ispred tebe i hladno gledam.
Koliko god te žudio, ne pomjeram se ni za inč
Približavaš se.

u našoj priči nema pripovijedanja o prošlosti i sadašnjosti
Samo patnje je bilo i biće.
I sada je tu.

Na milimetar si daleko od mojih usana.
Osećam tvoj jebeni sok koji nikad nisi ostavio
i počinjem da ti cijepam odjeću.
Tvoje tijelo netaknuto, oholo, izdržljivo.
Grizem nokte.
tvoj zlonamjerni pogled je najuzbudljiviji koji sam ikada sreo
Osjećam ogromno zadovoljstvo koje teče kroz mene.

Čupam ti pramen kose.
Lobanja ti je već polupana.
Cvijeće je mokro, a napola uvelo, evo nestaje.
Čekam crnog krokodila sa crvenim očima.
Gledaš svoju zapaljenu cigaretu u pepeljari

Nakon nekoliko mjeseci ti se smiješim.
Pružaš mi dlan.
Držimo cigaretu vrhovima prstiju,
nasloljenu na tvoj zglob.
Isklesano ugljenisano meso pretvoreno u pepeo.
“Nemoj gutati” kažeš mi dubokim glasom.

Približavaš usne.
Naše grudi i bedra su spojeni.

Ispruženim rukama zatvaramo jedno po jedno vrata svojih omiljenih spavaćih soba.

Idemo tango koracima do jedine neutralne sobe koju niko od nas nije osvojio.

I tu se parimo, na kratko, slobodni jedno od drugog.

ΑΣ ΑΓΑΠΗΘΟΥΜΕ ΞΑΝΑ, ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΤΩΝ ΕΠΙΖΩΝΤΩΝ.
(ποίημα από τον Χρίστο Ρ. Τσιαήλη)
———————————————————-
Στάσου απέναντί μου και κοίταξέ με άγρια.
Να χωρίσουμε το σπίτι στα δυο.
Πάρε το κομμάτι που αγαπώ.
Παίρνω τα δωμάτια με τα συμπράγκαλά σου.

Άμα πατάς πόδι θα σε κόβω λιγάκι με το μαχαίρι στο μπράτσο όσο να στάξει λίγο αίμα.
Όταν εισβάλλω εγώ να με δαγκώνεις δυνατά στα πόδια και στην πλάτη ωσότου τσιρίξω σαν θύμα
πολέμου.
Σπρώχνε με τόσο δυνατά για να βγω που να πέφτω στα τέσσερα,
θα σε κλωτσάω με μανία κι ας είναι η δύναμή σου τεράστια για το μέγεθός μου.

Κάποτε θα είμαι ο Δαυίδ και θα είσαι εσύ ο Γολιάθ
και θα σου ρίχνω με τη σφενδόνα πέτρες ασταμάτητα.
Κάποτε θα είμαι ο Γολιάθ και θα με νικάς
να βλέπω στο βλέμμα σου τη μισητή σου ικανοποίηση για την ήττα μου,
αυτή η ηδονή σου της επικράτησης που τόσο πάντα με φτιάχνει.

Όταν πονάς θα γελάω δυνατά να υποφέρεις.
Όταν κλάψω κλείνε μου την πόρτα στα μούτρα δυνατά,
να νιώσω αυτή την άγρια απαξίωση.

Αγκάλιασε με λίγο μεσάνυχτα κι αν ξυπνήσω φτύσε με και φύγε για άλλο δωμάτιο.
Θα σε αφήνω κάποτε για δυο μέρες να πεινάς κι όταν παρακαλάς θα μιλάω για εξωτικές κουζίνες.

Δεν πληρώνεις το ρεύμα πέντε μήνες τώρα και βυθίζομαι στο σκοτάδι
– “φοβάμαι” – σου λέω
“είναι ό,τι πιο αληθινό” μου λες, “ό,τι πιο κοντινό στον έρωτά μας”.

Γυρνάω την πλάτη κι ακουμπάω το μέτωπο στον τοίχο.
Προσποιούμαι ότι ξεσπάω σε λυγμούς,
προσποιείσαι ότι με παρηγορείς.

Κρύψε τα μπουκάλια μου να μην πίνω ουίσκι
ωσότου τα βράδια ο ιδρώτας της στέρησης βρωμίσει τα σεντόνια και πλημμυρίσει το πάτωμα.

Στέκομαι απέναντί σου και σε κοιτάω ψυχρά.
Όσο κι αν σε ποθώ δεν κουνάω ρούπι.
Πλησιάζεις.

Δεν υπάρχει ιστορικός ενεστώτας στη δική μας ιστορία.
Το βάσανο ήταν και θα είναι.
Είναι και τώρα.

Είσαι χιλιοστά μακριά από τα χείλη μου.
Μυρίζω το γαμημένο σου αναψυκτικό που δεν αφήνεις κάτω ποτέ
κι αρχίζω να σκίζω τα ρούχα σου.
Το σώμα σου ακούνητο, αγέρωχο, ανθεκτικό.
Σε γδέρνω με τα νύχια μου.
Το μοχθηρό σου βλέμμα είναι ό,τι πιο εκστασιογόνο έχω ποτέ συναντήσει.
Αισθάνομαι απέραντη ηδονή να με διαπερνάει.

Μου τραβάς μια τούφα απ’ τα μαλλιά.
Σου σπάω ένα βάζο στο κεφάλι.
Χάμω ένας βάλτος νερά και μισομαραμένα λουλούδια.
Περιμένω τον μαύρο κροκόδειλο με τα κόκκινα μάτια.
Κοιτάς το αναμμένο τσιγάρο σου στο στακτοδοχείο.
Σου χαμογελάω μετά από μήνες.
Απλώνεις την παλάμη σου.
Πιάνω με τα ακροδάχτυλα το τσιγάρο,
το σβήνω στον καρπό σου.
Γλύφω την καμένη σάρκα με τη στάχτη.
“Μην καταπίνεις” λες με τη βαθιά φωνή σου.

Πλησιάζεις τα χείλη σου.
Ενώνονται τα στήθια και οι γάμπες μας.

Με τα χέρια σου τεντωμένα κλείνεις τις πόρτες των αγαπημένων σου δωματίων μια-μια.

Με βήματα ταγκό σε παρασύρω στο μόνο ουδέτερο δωμάτιο που δεν κατέλαβε κανείς μας.

Και γαμιόμαστε εκεί, για λίγο ελεύθεροι ο ένας απ’ τον άλλο.

I am an English teacher and a theatrologist. I am into sports, have participated in marathon and triathlon races for decades. What is unusual about me is my inability to get angry even in the most harsh situations, and my intuition (knowing what people think before they tell me) which sometimes shocks people.

The island of Cyprus suffered the invasion of the nation of Turkey in 1974 when there was trouble between the Greek and the Turkish community in Cyprus. Turkey invaded with the aim to help stop conflicts. However, half of Cyprus was occupied and has remained like this ever since, without the reestablishment of the Cyprus Democracy on the whole of the island. Peace talks have not led to a solution. Greek Cypriots and Turkish Cypriots want to get back to a united island, but Turkey keeps colonising the island with mainland Turks. Turkey is trying to create an independent state on the island, proving that their purpose (when they invaded) was not to solve the differences between the two communities on the island.

Throwing Dice on a Chessboard (short story collection) (2010)
The Green Divorce (poetry collection (2012)
Klotho Surfaces (novel) (2016)
Bread (short story collection) (2017)
Symptoms (poetry collection) (2021)
Oua (poetry collection) (2021)
Ougka (poetry collection) (2022)

YES